Hoi an

dag 9 Hoi an 

In plaats van heel de dag de luie bunzing uit te hangen op het strand gaan we vandaag voor de verandering maar eerst weer even op pad naar de Marble mountains.
Omdat het vandaag wederom weer een graad of 35 gaat worden gaan we vroeg op pad en zitten we lekker met zijn vieren bij het ontbijt.
De rit naar Marble mountains duurt slechts 10 minuten, en we zijn dus weer lekker opgelicht door het vrouwtje van het reisbureau die zij dat het een half uur zou duren,die gaan we vanavond ff gratis haar gebitje renoveren.
Aangekomen bij de Marble mountains was het een en al bedrijvigheid en waren er overal shops die allerlei beeldjes(van 5 cm tot wel 5 meter hoog)van marmer verkochten.
Het advies was dus om snel door te lopen en alle verkopers,dat waren er nog al wat,te negeren.
Bij de voet van de berg konden we de keuze maken om met een hightech lift naar boven te gaan of gewoon met de benenwagen alle trappen op te lopen.
Na onze eerder ervaringen met trappen lopen konden we de verleiding niet weerstaan om toch maar weer te gaan lopen.
Aangezien papa nog steeds stijf staat van de diclofenac en de tramadol,(papa heeft nog steeds een tintelende arm) duurde dit langer dan verwacht en moest papa bovenop de berg eerst even gereanimeerd worden voordat we verder konden.
Bovenop de berg waren meerdere  boeddhistische tempeltjes en verschillende grotten (incl piepende vleermuizen),ook hier kon je kiezen tussen twee paden,de makkelijke of al klimmend en klauterend over rotsen bezaaid met grote cactussen en kruipend door nauwe gangetjes in de grotten(wat niet gaat als je meer dan 50 kilo weegt en groter dan een meter bent),de keuze was al gauw gemaakt door de kids dus dat werd klimmen en wringen.
Toch was dit wel weer een van de leukere dingen om te doen en na een half uurtje kwamen we echt helemaal op het topje van de berg aan waar we een mooi uitzicht hadden over de omgeving van Hoi an.
Helaas moet je als je naar boven gaat ook weer naar beneden en bij gebrek aan parachutes werd het weer lopen.
Eenmaal beneden aangekomen na veel gepiep en gesteun van met name papa,
hebben we ons toch een winkeltje laten inlokken waar papa zijn oog had laten vallen op een kitscherige kikker gemaakt van ? die hij al eerder in Hanoi had willen kopen .
Deze kikker was behoorlijk groot en ongeveer een kilo of 5 zwaar, na 3 keer te zijn weggelopen had papa de prijs terug gebracht van 150 dollar naar 54 euro(nog veels te duur,maar ja).
Inmiddels was het alweer tijd voor de noodlesoep dus hup naar onze taxi (die uiteraard netjes op ons stond te wachten)e op weg naar het hotel.
De rest van de middag hadden we lekker vrij af en hebben we gevuld met luieren en ritjes op de waterscooter.
Rond 17.30 verdween voor het eerst de zon en begon het opeens donker te worden en hard te waaien,
dit was de voorbode voor een behoorlijke tropische storm.
Toen de storm losbarstte brak er een beetje paniek uit bij de verkopers van de winkeltjes naast het restaurant waar wij zaten want alle spullen stonden nog buiten opgsteld.
Gelukkig was moeder Theresa(mama) in de buurt om de baby van het vrouwtje van de winkel naast het restaurant vast te houden zodat zij alles snel naar binnen kon halen en tegelijkertijd  begon het keihard te regenen.
Na weer lekker gegeten te hebben werd Saphira een beetje moe (ze had al 3 mocktails op(een non alcoholische cocktail) dus die moest ondersteund naar het hotel gebracht worden,waar ze gelijk op bed ging liggen en in slaap viel.
Papa besloot nog even ons reisschema te checken omdat we morgen weer verder trekken richting Nha trang en kwam erachter dat we zijn vergeten om voor twee dagen een hotel te boeken, dus dat word op straat slapen of bij de nonnetjes van moeder Theresa.
Nu gauw slapen want morgenochtend vroeg uitchecken voordat we naar het vliegveld gaan.