Saigon tour of duty

dag 25 Saigon    TOUR OF DUTY


Vanochtend weer vroeg op want vandaag staan de Chu chi tunnels op het programma en aangezien we daar niet met honderdduizend toeristen tegelijk willen zijn zullen we vroeg(07.30) wegmoeten gaan omdat de meeste georganiseerde trips hier met bussen tegelijk rond 09.00 naar toe gaan.
Na enige vertraging, papa liep te treuzelen, snel naar het einde van de straat gelopen alwaar onze chauffeur die wij hadden ingehuurd al een beetje ongeduldig stond te wachten.
De chauffeur die we deze keer hadden was een oud mannetje die niet kon lezen want onze voucher met onze gegevens leek voor hem een schatkaart met buitenaardse tekens (na weer uit de auto te zijn gestapt liet hij een sms bericht op zijn telefoon zien waar onze naam in stond ,dus dit moest toch onze chauffeur zijn).
Onderweg naar de tunnels vroeg hij nogmaals waar we heen wilden dus was er van onze kant toch enige twijfel of dit wel de goede chauffeur was,maar ja we zien wel.
Gelukkig reed hij toch richting de Chu chi tunnels en zaten we waarschijnlijk toch wel goed.
Het was rond dit tijdstip behoorlijk druk in Saigon dus voor dat we de stad uit waren was het al snel een uur verder.
Onderweg kwamen we ook nog langs de wijk waar ze honden fokken die gegeten worden dit is voor ons Nederlanders een bizarre aanblik,als je de honden ziet zitten met 4 of 5 tegelijk in een klein hokje,maar aan de andere kant doen wij in Nederland hetzelfde met andere dieren dus hier geldt het spreekwoord  's lands wijs, 's lands eer.
Na anderhalf uur rijden kwamen we eindelijk aan bij de Chu chi tunnels waar het nog lekker rustig was .
De tunnels zijn gelegen in een mooie tropische omgeving maar die helaas op de weg er naar toe ook al helemaal vol stond  met aangelegde rubberboom plantages,waarvoor de oorspronkelijke vegetatie gekapt word.
Op de grote parkeerplaats stonden gelukkig nog maar een paar minivans dus echt druk kon het niet nog zijn ,na de entree te hebben betaald kregen we een soort instructiefilm te zien over het hoe en waarom de tunnels waren aangelegd.
Wij hadden met zijn vieren geen zin in deze film en dachten dat we op ons eigen houtje het terrein met een gedeelte van de tunnels konden gaan verkennen,die vlieger ging mooi niet op want we moesten wachten tot de film was afgelopen om samen met een gids en andere touristen een uitgestippeld parcour te volgen.
Gelukkig voor ons werden we ingedeeld bij een groepje  jonge japanners(onze groep bestond nu uit tien man) die als makke lammetjes achter ons aan liepen en ons overal voor lieten gaan.
De gids van ons was licht neurotisch en wilde overal snel doorheen jakkeren maar wij liepen lekker ons eigen tempo om alles goed te kunnen bekijken.
De tunnels zijn totaal 200 kilometer lang en op zijn diepste punt 10 meter diep en bestaat uit meerdere etages met allerlei voorzieningen zoals je normaal ook boven de grond hebt.
De Vietcong was zeer vernuftig met het maken van allerlei "boobytraps" waardoor je de meest gruwelijke verwondingen opliep(hoofdzakelijk allerlei valkuilen met klapmechanismes met lange scherpe punten)die zich zowel boven de grond als in de tunnels bevonden.
Na een serie van deze valkuilen te hebben gezien waren we klaar om de tunnels in te gaan,de tunnel waar wij in mochten was speciaal voor de touristen verbreed en hoger gemaakt zodat wij er ook in pasten.
De tunnel waar wij in mochten was ongeveer een meter hoog en een 70 centimeter breed en met een temperatuur en zo'n hoge luchtvochtigheid dat na drie stapjes(al hurkend)het water al tussen de bilnaad liep,gelukkig was het maar een meter of 50 en konden we weer snel naar boven.
Hierna kwamen we bij, voor de mannen het meest interessante gedeelte, de "shooting range" alwaar je kon kiezen uit  al de wapens die in de Vietnam oorlog door beide legers werden gebruikt om daar tegen betaling(ongeveer 1,50 euro per kogel) er lekker op los te knallen.
Helaas voor Finley moest je er 18 jaar voor zijn dus die was een klein beetje teleurgesteld.
Nadat papa kogels had gekocht voor een ak-47 en een zeer zwaar machinegeweer (m60) werd hij onder begeleiding van een instructeur meegenomen naar de schietbaan waar alle wapens al stonden opgesteld.
Na het laden van de wapens was het even papa-time en schieten maar,
aangezien het behoorlijk duur was heeft papa niet echt veel geschoten maar kon hij toch een Big smile niet onderdrukken.
Inmiddels was onze neurotische gids alweer twee keer komen melden dat we moesten opschieten en gingen we verder voor een Vietcong maaltijd gemaakt van maniok(cassave) met bamboebladerenthee,dit was tot onze verbazing goed te doen(smaakte naar aardappel) en de thee was ook lekker.
Na deze maaltijd werden we nog even door een winkeltje met allerlei prullaria(omgebouwde granaten en kogels als aansteker,die gaan we niet door de douane krijgen)geloods en dat was gelijk het einde van de rondleiding.
Finley wilde perse een nep retro zippo hebben en betaalde er 80.000 dong(3 euro) voor,later op de dag kregen we ze op straat aangeboden voor 40.000 dong per stuk.
Na nog even een ijsje te hebben gegeten terug naar onze chauffeur voor de reis terug naar Saigon.
Inmiddels was het alweer half twee geworden dus tijd om te eten.
Daarna op jacht naar een grote koffer om al onze aankopen in op te bergen.
Op de markt konden de verleiding toch weer niet weerstaan en hebben we nog meer prullaria aangeschaft en voor Saphira een roze rollcase.
Nu kon het feest van het inpakken beginnen,na een uurtje passen en meten hadden we 5 koffers en 4 stuks handbagage, als we dat maar allemaal mee krijgen.
Vooral de doos waar het tempeltje inzit is een monster van een doos geworden als we die maar het vliegtuig in krijgen.
Hierna ff een restaurantje zoeken en daarna allemaal vermoeid richting ons bedje.
Morgen hebben we nog een excursie op het menu staan naar een dichtbij gelegen waterpark.