Saigon

dag 24 Saigon

Na een karig ontbijtje,alleen eieren naar wens gebakken of gekookt met wat aardbeienjam en een stokbroodje,dat krijg je in een low-budget hotel daar heb je niet net zoals in het Novotel verse sushi bij het ontbijt.
Vandaag hebben we het voormalige museum van de Amerikaanse oorlogsmisdaden op het programma staan,het Saigon warmuseum.
Het museum was dichtbij het hotel dus dat was een makkie om er met de taxi te komen,om de grote meute voor te zijn zijn we vroeg vertrokken.
Na 10 minuten rijden door het hectische verkeer(dat gaat dag en nacht door)zagen we de straaljagers en helikopters al staan bij het museum.
In dit museum staan op het buitenterrein allerlei wapentuig van de Amerikanen opgesteld,die gebruikt zijn in de Vietnam oorlog,waarbij een aantal geuniformeerde Vietnamese militairen aan het poseren waren(papa moest natuurlijk weer tussen een grote groep officieren met allerlei onderscheidingen gaan staan die op de trappen van het museum een groepsfoto aan het maken waren).
In het museum waren verschillende ruimtes met hoofdzakelijk foto's uit de Vietnam oorlog en ook waren er vitrines met de handwapens die toen gebruikt werden door zowel de Amerikanen als de Vietcong. De foto's waren behoorlijk confronterend,vooral de foto's van de dode vrouwen en kinderen die overal op straat lagen(ook op voor ons herkenbare plekken waar we tijdens onze reis ook zijn geweest).Mama en Saphira(Saphira hebben we onopvallend langs de gruwelijke foto's geloods zodat ze deze niet te zien kreeg) waren het na een paar verdiepingen zat en besloten op de gang te wachten. De gemoedstoestand van papa ging enigzins achteruit na het zien van allerlei foto's van misvormde kinderen,door alle giftige teringzooi die de Amerikanen over een groot gedeelte van het land hadden uitgestrooid, en besloot papa het verder voor gezien te houden en met zijn allen het museum te verlaten. 
Beneden in de hal werden nog zelfgemaakte artikelen verkocht door kinderen die dankzij de naweeën van de gifgassen misvormd geboren waren, bij deze aanblik waren we gelijk allemaal klaar voor slachtofferhulp.
Na dit wat deprimerende bezoek zijn we verder gegaan naar  de Bihn Tan market die is gelegen in Cho lon, de oude chinese wijk van Saigon,deze markt schijnt meer bestemd te zijn voor de plaatselijke bevolking en hier hoopten wij wat authentieke spulletjes te kunnen kopen.
Na een kwartiertje met de taxi kwamen we aan bij deze markt waar het een drukte van jewelste was met alleen maar locals en nagenoeg geen touristen.
Op deze markt werden echter alleen maar de dagelijkse benodigheden verkocht zoals potten,pannen,etenswaren enz, na hier wat rond te hebben gelopen zijn we maar naar buiten gegaan waar wel wat souvenierwinkeltjes zaten maar die rekenden absurd hoge prijzen en afdingen was er ook niet bij.
Papa heeft achteraf gezien hier toch weer een te duur souvenirtje gekocht omdat we die later in een andere shop voor bijna de helft konden kopen(ja dat onderhandelen kan je wel aan papa overlaten).
Op weg naar de markt hadden we meerdere wierookwinkeltjes gespot en zelfs twee soort groothandeltjes waar ze tempeltjes verkochten waar we al een tijdje naar op zoek waren.
Na eerst een flinke tas vol met allerlei wierook te hebben gekocht zijn we gelijk doorgelopen naar een groothandel die tempeltjes verkocht.
Deze groothandel had inderdaad een tempeltje dat wij wilden hebben tegen een zeer aannemelijke prijs van 35 dollar.
Ook alle benodigde prullaria die in deze tempeltjes horen van beeldjes tot wierookbakjes werden hier verkocht tegen spotprijzen dus na een flink half uurtje samen met de eigenaar door zijn shop te hebben gebanjerd hadden we een compleet tempeltje met inrichting bij elkaar gesprokkeld voor maar 71 dollar.
Na alles verpakt te hebben waren we klaar voor de reis terug naar het hotel, nu alleen nog een taxi zien te vinden die dit allemaal mee kon nemen. Die taxi was snel gevonden en dus konden we terug naar ons hotel.
Aangezien de taxi niet onze straat in kon rijden omdat deze te smal was, kon papa vanaf de hoek van de straat lekker met de dozen gaan lopen sleuren in de brandende zon.
Doordat we het tempeltje reeds zelf hadden gekocht konden we de roadtrip op de brommer met de vrouw van ons hotel afzeggen en lekker verder gaan met de rest van de dag eten en shoppen.
Saphira wilde in de avond na het eten weer in de richting van een van de vele spa's voor een lekkere massage maar dat hebben we maar even uitgesteld voor de dag van morgen omdat papa nog enigzins krom liep van de massage van de dag ervoor.
Morgen moeten we trouwens weer vroeg uit de veren omdat we een auto hebben gehuurd om naar de Chu Chi tunnels te gaan.
Dus maar weer vroeg naar bed.