dag 3 Marrakech

Het eten van gisteravond is bij Finley niet zo lekker gevallen vandaar dat wij deze morgen vroeg wakker werden van een kotsende Finley op de wc (de kip was waarschijnlijk toch niet zo goed doorgebakken),na het overgeven voelde Finley zich gelukkig al snel weer beter en konden we aanschuiven bij het ontbijt.
Vandaag hebben we een bezoek gepland aan het Musee de Marrakech,het museum ligt vlakbij het Djemaa El Fna plein en is gevestigd in een 19e-eeuws paleis.
Omdat we dit keer geen zin hebben om te lopen besluiten we een taxi te nemen voor de deur van het hotel,bij het naar buiten lopen van het hotel springen de taxi-chauffeurs als aasgieren op onze nek en na enig onderhandelen wil een chauffeur ons voor 5 euro afzetten bij het museum(dat klinkt redelijk).
Eenmaal in de taxi begint de chauffeur gelijk te zeuren over allerlei rondritten die we kunnen doen maar na 35 keer te hebben gezegd dat we naar het museum willen rijd hij toch richting het oude centrum, eenmaal aangekomen in het centrum begint de chauffeur een of ander onsamenhangend verhaal in het frans/engels over 1 mei en dat het hele centrum is afgesloten en ook dat het museum gesloten is(eikel) en hij dus niet verder kan rijden maar mischien willen we een rondrit?,enigzins pissig stappen we gelijk uit de taxi en besluiten we, nadat we hem toch maar de afgesproken 5 euro hebben betaald,om te voet verder te gaan.
Gelukkig heeft papa gisteravond op de kaart gekeken waar het museum ongeveer ligt en na een klein beetje rondvragen, waarbij we meerdere keren te horen krijgen dat het museum dicht is en of we niet een andere leuke activiteit willen doen(waar ze ons graag heen willen brengen,maar daar trappen we nu niet meer in)komen we na ongeveer 15 minuten lopen bij het museum aan.
Het museum blijkt gewoon geopend te zijn en we zijn dus niet voor niets hier naar toe gelopen.
In het museum zijn buiten de keramische tegeltjes en het houtsnijwerk een hamam en wat kunstvoorwerpen te bezichtigen en hier staan we dus al snel weer buiten.
Bij het kopen van de kaartjes voor het museum hebben we gelijk kaartjes aangeschaft voor het naastgelegen Medera Ben Youssef complex dit is een van de oudste koranscholen van Marokko(niet meer in gebruik).
Deze school was een soort internaat waar vroeger ongeveer 800 leerlingen verbleven in allerlei kleine kamertjes die allemaal uitkijken op een grote binnenplaats,
deze school was eigenlijk meer de moeite waard om te bezichtigen dan het museum.
Na het bezoek aan de koranschool wilde we via de souks teruglopen naar het Djemaa El Fna plein,maar dit bleek makkelijker gezegd dan gedaan.
Iedereen in de souk was bereid om ons de weg naar het plein te wijzen en wilde dan gelijk meelopen( en daarna geld ervoor vragen),hier hadden wij dus geen zin en daardoor hebben wij ongeveer 45 minuten door de souks lopen dwalen voordat we het Djemaa El Fna plein hadden gevonden.
Inmiddels was het alweer tijd geworden voor de lunch en zijn we maar neergeploft bij het eerste de beste restaurant wat ons wel aardig leek en waar we gelijk onze benen even konden laten rusten.
Na de lunch wilden we met een taxi naar het hotel omdat we toch wel een beetje vermoeid waren maar de taxichaufeurs in Marrakech stellen zich ja behoorlijk aggresief op en vragen voor een kort ritje een absurd hoge prijs,dus flikker maar lekker op wij lopen dat kleine stukje wel (vriendelijkheid staat niet echt hoog in het vaandel van de Marokkaanse vlag).
Eenmaal aangekomen bij het hotel ploffen we allemaal enigzins verkrampt(hahaha) neer bij het zwembad om er de rest van de middag niet meer vandaan te komen.
In de avond lukt het ons toch om voor een redelijke prijs(4 euro) met de taxi(na alle aanbiedingen van rondritten te hebben afgeslagen)naar het Djemaa El Fna plein te gaan.
Na met zijn allen een heerlijke authentieke Marokkaanse maaltijd (pizza)te hebben genuttigd zijn we weer met de taxi(ja ja)terug gegaan naar het hotel omdat we na alle inspanningen van vandaag allemaal moe waren.
Morgen hebben we een dagje gepland om door de souks te gaan rondlopen op zoek naar wat souvenirs (dat word lachen want papa zijn geduld met onze Marokkaanse vrienden staat inmiddels al op een laag pitje).